“Ik voel me weer gezien” – hoe een nieuwe start het verschil kan maken
Hoe help je iemand die al twintig jaar in Nederland woont, maar de weg naar hulp niet (meer) weet? Niek Frijters en Marjo Landsman van Sociaal Krachtig 013 begeleiden mensen met complexe hulpvragen via een Menss-traject. In dit artikel lees je hoe ze een man met schulden, gezondheidsproblemen en sociaal isolement stap voor stap weer op weg hebben geholpen.
Hulp
Niek Frijters en Marjo Landsman: “Via ons netwerk vernamen we dat het niet goed ging met een man van Syrische afkomst, begin vijftig, al bijna twintig jaar woonachtig in Nederland. Hoewel hij de Nederlandse nationaliteit bezit, spreekt hij de taal nog altijd beperkt. Hij had hier een eigen bedrijf opgebouwd, maar moest dit noodgedwongen stopzetten. Zijn vrouw zorgde voor het gezinsinkomen, maar na een pijnlijke scheiding viel ook dat weg. Hij raakte in de schulden. De huur, belasting en zorgverzekering bleven onbetaald. Uit schaamte en uitzichtloosheid trok hij zich terug uit het dagelijks leven. Hij leefde letterlijk en figuurlijk in afzondering. Geen inkomen, geen uitkering, geen hulp. Hij wist de weg niet en durfde niemand om hulp te vragen.”
Ontmoeten en meedoen
Niek: “We nodigden hem daarop uit voor een gesprek bij ons op kantoor. Hij kwam. Dat alleen al was een grote stap.” Niek en Marjo gaven aan dat een Menss-traject goed zou kunnen aansluiten. Marjo: “We begonnen bij het begin: overzicht creëren. Samen regelden we een afspraak bij de gemeente Tilburg om een uitkering aan te vragen en om zijn schuldenproblematiek aan te pakken. We verzamelden samen alle benodigde documenten en begeleidden hem naar de gesprekken. Met zijn klantregisseur spraken we af om ook te werken aan zijn dagstructuur. Zorgen dat hij weer naar buiten ging, mensen ontmoette, het gevoel kreeg weer mee te doen.” Stap voor stap zochten ze samen naar passend werk. Niek: “We schakelden ons netwerk van ondernemers in, gingen zelfs mee naar een sollicitatiegesprek. Maar het werk bleek te zwaar – fysiek was het niet haalbaar.”
Vrijwilligerswerk
Vrijwilligerswerk bleek de juiste tussenstap. Inmiddels werkt hij een aantal uur per week als kok, waar hij met veel plezier maaltijden bereidt voor ouderen. Marjo: “Het geeft hem ritme, betekenis en sociale contacten. Een betaalde baan is door zijn gezondheid nog niet mogelijk, maar hij voelt zich weer onderdeel van de samenleving. Zijn situatie is nog niet opgelost, maar wel enorm verbeterd. De schulden zijn afgenomen, hij krijgt hulp bij zijn administratie, is onder medische behandeling voor zijn lichamelijke klachten én – misschien wel het belangrijkste – hij komt zijn huis weer uit. ‘Ik voel me weer gezien’, zei hij laatst. Daar doen we het voor.”